Fyrir löngu síðan

 

FYRIR LÖNGU SÍÐAN.

 

 

 

Hún stendur á tanganum og horfir á sólina síga niður í hafið,og

minnist þá það sem hún hafði séð fyrir löngu síðan

 

Fyrir löngu síðan hét hún því að hún skyldi aldrei koma  á

 þennan stað framar,en þarna stóð hún og fann sársaukabylgjur fara í gegn um líkama sinn.

Því  henni

fannst hún vara horfa á það sem skeði fyrir löngu síðan,

Það var þarna sem hún missti einu hamingjuna sem hún átti,og þar var þarna sem óhamingjan féll sem klettur yfir hennar líf.

Það síðasta sem hún sá var lítill hendi sem hvarf niður í djúpið,og hún gat ekki veitt þessari litlu hendi hjálparhendi sína.

Einhverstaðar í fjarska heyrir hún sárann grát,en sjálf finnur hún sársaukabylgjur fara gegnum líkama sinn og þá vissi hún að það var hennar eigin grátur sem hún hafði heyrt,því litla barnið hennar var horfið niður í djúpið,

            Horfið að eilífu                                                

EÓP

Athugasemdir

[Ólöf de Bont, 8.4.2009 kl. 14:06]

Elskan mín.  Smá faðmlag frá mér.